nieuwsarchief

Verslag inloopdagen Sint-Truiden, op kasteel Nieuwenhoven, 28 en 29 maart 2009 (gepost op 12 april 2

Ons leven rijgt zich aaneen als één groot avontuur, we komen in aanraking met de meest boeiende ontwikkelingen op deze aarde, dit had ik mij nooit kunnen voorstellen toen ik mij nog afvroeg hoe geluk zich zou manifesteren in mijn leven.

Afin na enig zoeken rijden we de oprijlaan op van Kasteel Nieuwenhoven, onmiddellijk voelen we dat dit vehikel niet het meest gepaste voertuig is waarmee we dit domein konden betreden. Het was als een anachronisme.
De weg is aan herstel toe heet het in de taal van deze vergevorderde staat van verval van onze maatschappij.
We worden in ieder geval terug de tijd in geflitst door het kasteel dat zich aan onze ogen ontvouwt.
Ik droom weg van freules en ridders, van aloude tuinen met kruiden en groenten en fruit en van grote kamers met haardvuur en oude verhalen.
Het geheel is een schat aan mogelijkheden voor restauratie van het kasteel en zijn omgeving, wij worden ontvangen waar de authentieke sfeer eer werd aan gedaan, in de haardzaal staat de koffie klaar en het houtvuur brandt, gezellig! want deze dagen is het nog niet warm buiten en de kou nestelt zich hier makkelijk in de muren. Dat wordt opgepikt door de binnendruppelende gasten, en de dames meer dan de heren worden aangezogen door het haardvuur en dat zal de hele dag zo blijven.

Voor de inloopdagen zijn we met zo’n 40 deelnemers en we worden verwelkomd in een andere kasteelkamer waar de verwarming ook op volle toeren aan het werk is en ook hier de muren eerst de nodige opwarming voor zichzelf opeisen.
Ik weet dat ik hier op mijn plek zit, mijn hele lichaam en ziel en geest voelt het al langer, Yes hier moet ik zijn.
En de inleiding van Jeanneke staat stevig, en maakt nieuwsgierig, en de Rudy gaat er meteen stevig tegen aan met een lezing over piekolie.
Je wordt er niet vrolijk van, maar in deze materie ben ik al gaan grasduinen, ik werd er niet door onderuitgehaald, ik kan mij voorstellen dat als je als leek en onwetende hier binnenkomt dat je dan anti-depressiva nodig hebt tijdens de pauze in plaats van koffie.
Bij deze eerste lezing viel het me nog niet zo sterk op dat Rudy een ongelooflijke didactische vaardigheid heeft om de materie te verlevendigen met voorbeelden die zo sprekend zijn en die veel verder gaan dan de spielereien van taal, de voorbeelden tekenen de maatschappij zoals ze is, en wij verwelkomen zijn voorbeelden met een lach waar een beetje een bittere nadronk aan vast zit.
Het voorbeeld van het aantal gevangenen in Amerika is groter dan het aantal mensen dat in de landbouw werkt is zo’n voorbeeld, en zo waren er meerdere.
Dat maakt de lezingen zeer boeiend, ik ben dankbaar dat Rudy al zoveel jaren oefent in het lesgeven, het is als een distillatieproces. Dat maakt deze materie zo verteerbaar in al zijn dramatiek.

De afwisseling tussen Rudy en Jeanneke is een prachtige samenwerking, van bezieling en begeestering, zeer sterk voelbaar in hun beider engagement met het milieu en het lot van deze planeet, en in het hele idee van de transitie- initiatieven geven ze prachtig vorm aan een model hoe het werkelijk anders kan.

De lunch is zeer eenvoudig, warm en lekker, meer hoeft dat niet te zijn en het is een overvloed wat hier wordt geserveerd voor hetgeen we betaald hebben.

In de namiddag ter afwisseling gaan we de kasteeltuin in met Taco, een Nederlander met een taal die van boven de moerdijk komt, daar waar Nederlanders vandaan komen die niet altijd geliefd zijn op hun toeristische route naar het zuiden.
Misschien geen vriendelijk inleiding, maar het contrast was dan ook zo groot, zo’n grote man in de permacultuur, zo’n bezieling, zo’n liefde voor de aarde en de elementen, ik voelde mijn enthousiasme opvlammen door mijn lichaam en dronk zijn rondleiding op als was het nectar.
Onmiddellijk schrijf ik me in als kandidaat voor de opleiding, ook al is het niet zo realistisch met alle activiteiten die ik ondertussen nog bezig ben. Maar de tuin blijft me boeien ook al ben ik niet zo’n aardse tuinier, ik ben meer van het vurige type, ik begin, ik creëer iets, en plant iets en dan mag er iemand achter mij verder doen, zo gaat het al jaren, maar er zit beterschap in.
Ik kies de planten al meer in overeenstemming met mijn manier van tuinieren.
De permacultuur is een prachtig model voor mij en ik weet nog maar een fractie vermoed ik.

Zo rijgen deze twee dagen zich aan elkaar, jammer genoeg zaten we in de luxe situatie waarin we moesten kiezen tussen twee mogelijkheden, de avond in een meer ontspannen sfeer ten opzichte van het dagprogramma doorbrengen met het avondprogramma van de inloopdagen op het kasteel of de uitnodiging aanvaarden van Stijn en Mieke om naar hun mooie woon en natuurplek te gaan om samen met hun familie de avond door te brengen.
We kiezen voor Stijn en Mieke en dat was een heerlijke avond die de sfeer van de inloopdagen ook bekrachtigd heeft, zij hebben een tuin die aansluit op een natuurgebied, en daar zijn vele prachtige verbindingen gemaakt tussen het domein en hun tuin. De inspiratie gaat hier gewoon door.
Mieke en Stijn, nogmaals dank voor deze prachtige verbinding tussen de twee transitiedagen.

De tweede dag wisselt weer af en je voelt dat de passie en de bezieling van de dragers van dit initiatief doorgegeven wordt aan de groep van deelnemers,
als een vat vol goede wijn dat overgegoten wordt en zijn uitwerking niet mist.

Pieter van het project in Gent brengt dan weer heel sterk het interactie-element in de groep, mijn oude weerstand tegen spelletjes kwam even opzetten als een oude hoofdpijn maar ebde zeer vlug weg, omdat de spelletjes zeer sterk op de bal gericht waren, geen ‘domme’ spelletjes om mensen bezig te houden nee, spelletjes om direct spijkers met koppen te slaan, om standpunten en overtuigingen onder de loupe te nemen.
Pieter is zich gaan verdiepen in deze interactie technieken en hij brengt een verfrissende saus aan over het geheel, het was proeven en verlangen naar meer.

Oswald vertelde me tegen de middag van de tweede dag straffe taal, hij zei dat dit het beste was wat we tegengekomen waren sinds we getrouwd zijn en dat is straf mensen omdat we al heel veel goede mensen en initiatieven hebben ontmoet en gevonden in deze sfeer van eco dorpen en concreet anders gaan leven.
Deze uitspraak was niet het eerste straffe van Oswald, want de eerste keer dat hij een lezing gelezen had van Rudy (dat was toen op de trein) heeft Oswald met zichzelf afgesproken dat hij dit de eerstvolgende 30 jaar wil gaan doen met zijn leven.
Deze inloopdagen hebben dat verlangen bij mij ook wakker gemaakt. Het lijkt een zeer concrete oplossing te zijn voor het verlangen dat we in ons dragen en waar we naar op zoek geweest zijn via verschillende wegen wat ons ook naar India heeft geleid.
Dit is een project dat we samen kunnen dragen, en de eerste zaadjes zijn gelegd door Oswald. En nu stap voor stap en dag voor dag gaan we verder.

Vanuit mijn hart een zeer oprechte dank voor Rudy en Jeanneke en natuurlijk ook voor de studenten in Engeland die dit project als een idee hebben ontwikkeld en dat zich nu als een olievlek verspreidt over de aarde.

Sylvia
Paaszaterdag 2009
 

nieuws > nieuwsarchief / nieuws uit de lokale groepen
backtotop